Музыкалық талант – музыканттың іс – әрекетіндегі сәттілікті немесе көп жылдық әдістемелік жұмыс арқылы қол жеткізілетін, жоғары дамыған музыкалық қабілеттерді анықтайтын табиғат сыйы.
Тіл сияқты, музыкалық қабілеттер әдетте ерте жаста пайда болады және дамиды. Жағдайларға байланысты олардың айқын көрінісі мен даму жылдамдығы әр түрлі болады. Мысалы, Моцарт, Шопен, Бетховен, Мендельсон продюсерлер болды және өздері жасөспірім жасына жеткенге дейін музыка жаза бастады.
Бірақ Глюк өмірінің алғашқы 12 жылын музыкалық емес ортада өткізді – әкесі ұлынның музыкант болғанын қаламады және бұл көрнекті композитор өзінің алғашқы операсын 20 жастан асқан кезде жазды. Вагнер драматург болғысы келді және достары оған пьесаларын музыкамен «безендіруі» үшін үйлесімділік кітабын бергенге дейін музыка туралы ойламады.
Американың көрнекті пианистері мен композиторлары Джордж Гершвин мен Леонард Бернштейн фортепианосы жоқ үйлерде тәрбиеленді. Олардың музыкаға деген қызығушылығы ата-аналары тарапынан қолдау тапқан жоқ. Жаңа Орлеанның кедей кварталында тұратын Луис Армстронг мұғалімдерге немесе музыка оқулықтарына қол жеткізе алмады. Ол тіпті 17 жасқа дейін корнетте ойнай алмады.
Бұл жарқын мысалдар оқытудың ерте басталуы, қоршаған орта, жақын адамдарының қолдауы, жақсы мұғалім талантты ашуға ықпал етсе де, оның әлеуетін дамытудың жалғыз және шешуші факторлары емес екенін көрсетеді. Бір нәрсе сөзсіз – музыкалық дарынды тұлғаның жетістігі мен танылуы табандылықсыз, үздіксіз ізденіссіз, бірнеше сағаттық тәжірибесіз, сондай-ақ үй ортасы мен мектептен тыс жерде орындау тәжірибесінсіз мүмкін емес.
Біздің музыкалық мектебіміз дарынды педагогтарға да, түрлі жанрлардағы дарынды балаларға да толы – бұлар аспапшылар, ішекті аспаптар, вокалистер, түрлі ұжымдар.
Музыкаға деген махаббат және тәжірибе – ажырамас құрамдас музыкалық талант. Пабло Пикассо бір кездері айтқандай: «Барлық балалар – суретшілер. Мәселе – қартайған сайын суретші болып қалу».
